یادداشتی خواندم از همکار متخصص بیماری های داخلی و اهل سینما در صفحه اینستاگرامی اش با نام «قفس تن» که تحت عنوان کلی قصه های طبابت منتشر می شود. این یادداشت خاص درباره خاطره ای بود از بیماری 30ساله که در «سی سی یو»ی بیمارستان دچار ایست قلبی می شود و در فرایند احیای طولانی، از مرگ نجات پیدا می کند. بیمار بعد از گذشت یک ماه که دکتر را ملاقات می کند، به جای تشکر از او گله می کند که چرا نگذاشته برای همیشه روحش از قفس تنش رها بماند؛ چون بیمار دچار ایست قلبی، هنگام تلاش برای احیا، در عالم بین مرگ و زندگی، روحش را دیده بود که از قفس بدنش جدا شده بود و از بالا جسم خودش و تلاش عرق ریزان دکتر برای نجاتش