تاکنون حواشی امضای سند همکاری با چین بر متن آن غلبه داشته است. هر یک از طرف ها اعم از موافق و مخالف و مسوولان حرف خود را زده است؛ بدون اینکه گفت وگویی با هدف نیل به فهمی مشترک در این باره شکل بگیرد. روشن است که «کسری اعتماد» و به تبع آن «ناشنوایی اجتماعی» به این معنی که همه سخن می گویند بدون اینکه کسی بشنود، دامنگیر این موضوع نیز شده است. شک نیست که عدم شفافیت که همیشه خاستگاه بی اعتمادی، بدگمانی، شایعه پراکنی، توطئه انگاری و ترس های بجا و بی جا است، نقطه شروع این مارپیچ نیز بوده است. اگر چین مخالف انتشار سندی بوده که صرفا حاوی علایق مشترک است یا در مورد ترکیب هیات مذاکره کننده ایرانی نظر داشته