در روزهای آغازین 1400، آینده پیش روی بسیاری از زنانی که می شناسم امیدوارانه نیست. زیر بار سهمگین عوارض ناشی از همه گیری کرونا، افزایش مسئولیت های خانه و خارج از خانه قرار دارند و از یک سو نگرانی های اجتماعی، از سویی دیگر نگرانی های احساسی. نه می توانند دل به وعده ها در روزهای پایانی دولت و مسئولان اجرائی ببندند و نه امیدی به بهبود شرایط و قوانین حمایتی دارند؛ آن هم در مجلسی که مدام به دنبال تغییر نقش زنان و نگه داشتن آنان در منزل است. قوانینی که حتی بعد از 15 سال لغو می کند نظیر سقط جنین درمانی و غربالگری آنان و قوانین سختگیرانه تری که درباره مهریه و عدم امکان خروج از کشور بدون اجازه همسر را