آلفرد هورشیو بلو (Alfred Horatio Belo) موسس روزنامه «دالاس مورنینگ نیوز» در دالاس تگزاس همراه با شریک تجاری خود، جورج بانرمن دیلی بود. کمپانی ای. اچ. بلو، مالک این روزنامه به افتخار وی نام گذاری شده است.

بلو در 27 می 1839 میلادی در سیلم کارولینای شمالی به دنیا آمد. او در طول جنگ داخلی آمریکا برای کنفدراسیون (اتحادیه ایالت های جنوبی) می جنگید. او افسر ارتش کنفدراسیون بود و فرماندهی یکی از هنگ های پیاده نظام کارولینای شمالی را بر عهده داشت. او در نبرد گتیزبرگ (شهری در ایالت پنسیلوانیا که محل نبرد سرنوشت سازی در جنگ های داخلی آمریکا بود و لینکلن رئیس جمهور وقت آمریکا در آنجا نطق معروف خود را ایراد کرد) و نیز در نبرد کلد هاربر زخمی شد.

پس از پایان جنگ داخلی بلو در جست وجوی فرصت شغلی راهی هوستون شد و در آنجا با روزنامه نگاری به نام ویلارد ریچاردسون آشنا شد که دو نشریه «گالوستون دیلی نیوز» و «تگزاس المناک» را منتشر می کرد. این کمپانی با نام «نیوز» شناخته می شد. ریچاردسون که هوش سرشار بلو را می دید از وی خواست تا شریکش شود و به این ترتیب کمپانی به «ریچاردسون، بلو اند کو» تغییر نام داد. پس از مرگ ریچاردسون، بلو تنها مالک این موسسه شد و نام آن را به «ای.اچ. بلو اند کو» تغییر داد. بلو توانست با موفقیت خط تلفنی-که تازه اختراع شده بود- میان خانه اش و روزنامه گالوستون دیلی نیوز برقرار سازد و در نشریه خود از جدیدترین فناوری های چاپ بهره مند شود.

در 1885 بلو، جورج بنرمن دیلی را به دالاس فرستاد تا روزنامه ای هموند در آن شهر تاسیس کند. دیلی از 1874 با نشریه بلو همکاری داشت و میان آن دو اعتماد کامل برقرار بود. نخستین شماره دالاس مورنینگ نیوز در اول اکتبر 1885 منتشر شد و ساختمان این نشریه نخستین دفتر تجاری در آن شهر بود که از روشنایی الکتریک بهره برد. بلو در 19 آوریل 1901 در اشویل واقع در کارولینای شمالی درگذشت.

الن هارولد «ال» نوهارت (Allen Harold «Al» Neuharth) سوداگر، نویسنده و ستون نویس آمریکایی بود که روزنامه یو اس ای تودی و سخنگاه آزادی (فریدم فروم) را تاسیس کرد. او در 22 مارس 1924 در یورکای داکوتای جنوبی در یک خانواده آلمانی زبان زاده شد و دو سال بعد پدرش از دنیا رفت. در دوران رکود بزرگ وی در مزرعه پدربزرگش شروع به کار کرد و پس از آن مشاغلی همچون توزیع روزنامه، کار در صنایع گوشت و کشتارگاه ها را آزمود. در جنگ جهانی دوم وی در فرانسه، آلمان و فیلیپین خدمت کرد.

پس از بازگشت به آمریکا وارد دانشگاه داکوتای جنوبی شد و سردبیری یک نشریه دانشگاهی با نام «وولانته» را بر عهده گرفت. او بورسیه تحصیلی فری اسپریت (آزاداندیش) ال نوهارت را نیز بنیان گذاشت که به دانش آموزانی اعطا می شود که رویکرد آزاداندیشانه داشته و در پی شغلی در زمینه روزنامه نگاری هستند.

نوهارت همراه با هم دانشگاهی خود بیل پورتر نشریه هفتگی «سوداک اسپرتز» را تاسیس کرد اما به رغم مقبولیت اولیه یک سال بعد این نشریه ورشکسته شد و نوهارت 50 هزار دلار زیان کرد. پس از آن وی به «میامی هرالد» پیوست و در آنجا معاون سردبیر این نشریه شد. در 1960 «نشریات زنجیره ای نایت» که مالک هرالد بود وی را به دیترویت فری پرس فرستاد اما سه سال بعد از این موسسه بیرون آمد و به دفتر کمپانی رسانه ای گانت در راچستر نیویورک پیوست. نوهارت در آنجا سرپرستی روزنامه این موسسه یعنی «دموکرات اند کرونیکل» را بر عهده گرفت. در 1966 سرپرستی «گرانت فلوریدا» به وی واگذار شد. نوهارت در کوکو واقع در فلوریدا روزنامه «تودی» را بنیان نهاد؛ نشریه ای که در نهایت به «فلوریدا تودی» تغییرنام داد. وی سپس در راس هیات امنای «گرانت» قرار گرفت و در 1973 جانشین میلر رئیس سابق این موسسه شد. با کمک وی گرانت بزرگ ترین بنگاه روزنامه نگاری در آمریکا شد و با مدیریت وی این کمپانی 1450 درصد توسعه یافت. در 1979 گرانت مالک 78 روزنامه و 21 هفته نامه، هفت شبکه تلویزیونی، بیش از دوازده ایستگاه رادیویی، موسسات آگهی بازرگانی و نیز بنگاه پژوهشی «لویس هریس اند اسوشیتس» شد.

نوهارت در 1982 یواس ای تودی را تاسیس کرد که از مارس 2013 از نظر تعداد مخاطبان در آمریکا رتبه سوم را در اختیار دارد. او در 1988 به پاس تاسیس این روزنامه «جایزه والتر کرانکایت برای سرآمدی در روزنامه نگاری» را از آن خود کرد. او در 65 سالگی در 1989 از گرانت کناره گیری کرد اما پس از آن نیز با نگارش یک ستون هفتگی با نام «پلین تاک» تا آگوست 2010 همچنان به روزنامه نگاری حرفه ای ادامه داد. پس از بازنشستگی وی همچنان ریاست هیات مدیره بنیاد گرانت را بر عهده داشت؛ بنیادی که از سوی فرانک گرانت، موسس نشریات زنجیره ای موسوم به همین نام تاسیس شده بود. نوهارت نام این بنیاد را به فروم آزادی تغییر داد و تا زمان مرگش ریاست آن را بر عهده داشت. او در 19 آوریل 2013 در کوکوبیچ فلوریدا درگذشت.