روزی، روباهی کتاب به دست، تکیه داده بود به درختی در وسط جنگل. غرق در مطالعه بود. گرازی از آنجا می گذشت. پرسید: «آقا روباهه! دارد ظهر می شود، چرا نرفته ای مزرعه برای شکار مرغ و جوجه؟» روباه پاسخ داد: «این روزها، جوجه ها دائما سرشان توی موبایل است و زود چاق و چله می شوند. از طرف دیگر، به مدد آموزه های اینترنتی، فکر می کنند عقاب شده اند. بنابراین، خودشان می آیند سراغم! من هم راحت تر شکارشان می کنم.»  فرهنگ و هنر، عینک هایی هستند که ما برای بهتر و زیباتر و دقیق تر دیدن دنیا، به چشم دل و دیده جان مان می زنیم. انسان، در سراسر زندگی اش، میل به پویایی دارد؛ میل به تعالی و صعود. در این مسیر، نیازهای