کیسینجر اعتراف کرد ازآنجاکه نگرانی برای حقوق بشر چه بسا «ویژگی مهم سیاست خارجی آمریکا باقی بماند»، باید امید داشت که «رهبران عاقل آسیا ارزش های آمریکا را جدی بگیرند و از به خطر انداختن رابطه ای که بر مبنای آن ثبات بسیاری از بخش های آسیا و صلح جهانی به آن وابسته است خودداری ورزند.» کیسینجر ادامه داد آمریکا به نوبه خود «هیچ نفع ملی نداشت که به خود اجازه دهد وارد نزاع های دامنه دار و قدیمی آسیایی همچون مناقشه مرزی میان چین و هند شود البته تا زمانی که هیچ یک از طرفین با زور به دنبال دستیابی به هدف خود نباشد»، با وجود این حقیقت که هند بزرگ ترین دموکراسی در جهان و چین پرجمعیت ترین دیکتاتوری جهان است.