این روزها که کشور در گیرودار انتخاب ریاست جمهوری و تعیین سکان دار امور اجرایی کشور به عنوان رئیس قوه مجریه است، گذر از شعارهای هیجانی و وعده های کلی و کلی گویی به یکی از اصلی ترین خواسته ها و دغدغه های جامعه تبدیل شده است. جامعه این بار از هر نامزد متقاضی نشستن بر مسند ریاست قوه مجریه و بدنه اجرایی کشور می خواهد که برنامه های خود را برای عملیاتی کردن وعده ها و شعارهای خود برای عموم جامعه و نخبگان ارائه کند تا این بار، مردم تنها مبتنی بر یک مجموعه از شعارها و وعده های کلی ارائه شده توسط نامزدها اکتفا و اعتماد نکند. زیرا متاسفانه سازوکار مشخصی در ساختار حکمرانی کشور وجود ندارد که اگر نامزدی پس از کسب رای مردم به وعده های خود عمل نکرد، خودش یا گروه حامی او را در قبال جامعه و مردم پاسخگو ببیند.