هنگامی که سخن از جامعه می شود، بدون شک همراه همیشگی آن، سلسله مراتب نیازهای انسانی و در دامنه آن، نیازهای فیزیولوژیک، است. اساسی ترین نیاز و احتیاج بشر برای ادامه حیات، حوزه غذا و پیوسته به آن خواسته امنیتی وی است که در طول تاریخ مکاتب و دبستان های فکری متعددی در حوزه های سیاسی، اقتصادی و جنبش های اجتماعی را شکل داده است. بخش کشاورزی به واسطه قدمت دیرینه و تلاش بشری از ساده ترین راه های تامین نیازهای جسمانی انسانی بوده که با گذر زمان و ورود به دوران مدرنیته با پیچیدگی ها و حساسیت های فراوانی مواجه شده و امروزه با ورود فناوری های نوین، همزمان با مواجهه علمی و پیشرفت فنی در عرصه تولید، نگاه جدی و اثربخش به مصرف و حرکت به سوی زنجیره جزء لاینفک این دامنه وسیع و مقتضی بشری است.