چو سرو اگر بخرامی دمی به گلزاری   /  خورد زغیرت روی تو هر گلی خاری

زکفر زلف تو هر حلقه ای و آشوبی  /  زسحر چشم تو هر گوشه ای و بیماری

مرو چو بخت من ای چشم مست یار به خوب  /    که در پی است زهر سویت آه بیداری

نثار خاک رهت نقد جان من هر چند  /  که نیست نقد روان را بر تو مقداری

دلا همیشه مزن راه زلف دلبندان  / چو تیره رای شدی کی گشایدت کاری

حافظ