نجیب بارور، شاعر جوان افغان در یکصد و نود و هفتمین جلسه از سلسله نشست های صبح پنجشنبه های مجله بخارا از خاطرات تلخ دوران کودکی و ضرب و شتم های افغان هایی که به زبان فارس سخن می گفتند، حرف زد و در بخشی از سخنانش خطاب به برگزارکنندگان این برنامه فرهنگی گفت: «نگذاریم که شمع شعر فارسی در افغانستان خاموش شود. مهم نیست که امروز کابل در اختیار ما نیست؛ مهم این است که امروز تهران و دوشنبه را داریم، مهم این است که ما امروز بخارا و سمرقند را داریم. ما امروز از این پاره های جداافتاده هرات، پنجشیر، بلخ و کابل می توانیم ادبیات افغانستان را دوباره سر و سامان دهیم و من به عنوان یک سرباز کوچک فرهنگی این اراده را دارم و از تمام شما فرهنگیان و بزرگان اهالی فرهنگ ایران تقاضا می کنم که نگذارید مثل گذشته فرهنگ فارسی در افغانستان به فراموشی سپرده شود. این بار هم اگر ما خسته شویم و این بار هم اگر به صدای ما گوش داده نشود، مجبور هستیم از اینجا به یک جای دیگری برویم.