آنچه در جهان امروزه با نام منشور اخلاقی معروف است، قرن ها پیش در سرزمین ایران با الهام از ارزش های دینی و عرفانی وجود داشته است. بی تردید مشاغل در ایران با سیراب شدن از منابع دینی، آیینی و عرفانی خود، با مفهوم پهلوانی و جوانمردی گره می خورند.

در اینجا فقط میل به سود و ثروت محتوای کنش صاحبان مشاغل را دربر نداشته است، بلکه سودمندی این مشاغل برای پاسخگویی به نیازهای مردم و گشودن گره از کار آنان ملاک و معیاری مهم تلقی شده است. به این دلیل می توان گفت، پهلوانی و کنش وری توام با توجه عمیق به معیارهای اخلاقی یک ویژگی کلیدی از تعریف فرهنگی و بومی مشاغل و اخلاق کار حرفه ای در ایران را در بر داشته است.