با افتخار از هوش فرزند 5 ساله اش می گوید که هر چیزی را که بخواهد درباره اش بیشتر بداند در مرورگر گوگل وویس می گذارد و جست و جو می کند! گوشی تلفن همراه را عموها برایش خریده اند. اینترنت را هم سر وقت برایش تمدید می کنند. حالا پسرک 6 ساله کافی است بخواهد درباره «بازی لی لی» در گوگل جست و جو کند یا هر کلمه ای که به گوشش نا آشنا برسد. رفتار این خانواده که پشت نقاب «کودک باهوش» و «بچه های نسل دیجیتال» و «آزادی و استقلال دادن به کودک» پنهان است، واقعا چه معنایی برای آن کودک دارد و مهمتر از همه این رفتار والدین - مانند هر رفتار دیگری- چه اثراتی در روند رشد و تربیت این کودک و آینده شخصیتی او خواهد داشت؟