عادت برای آدمی آفت است؛ به هزار و یک دلیل که یکی از مهم ترین هایش سرشدگی است. سرشدن آدم را نسبت به اطرافش، به دیگری و درد و رنج آن، بی توجه می کند. در همه ما این ظرفیت با شدت و ضعف وجود دارد. وضعیت هایی این امکان را دارند که شدت سرشدگی را بیشتر کنند؛ مانند بعضی شغل ها. مثلا برای پزشک کارکشته درد، رنج و حتی مردن عادی می شود و اگر خودمراقبتی اخلاقی نداشته باشد، کم کم حس همدلی اش را از دست خواهد داد. فقط پزشکی نیست، شغل هایی که با بزه سروکار دارند به نظر از همه بیشتر امکان سرشدگی در فرد شاغل را دارند. شاغلان این حوزه علاوه بر مواجهه بی شمار با آدم ها -که امکان نزدیک شدن به آنها و برانگیختن حس همدلی