اگر بپذیریم سینمای ایران نیاز به تنوع داستان، ژانر و فیلم های متفاوت دارد، آرین وزیر دفتری در فیلم اولش (بی رویا) قدم بزرگی در این راه برداشته و فیلمی متفاوت ساخته است. فیلمی که با روایت نه تنها دنیایی با ثبات نمی سازد، بلکه موضوع مورد علاقه فیلمسازانی مثل بهرام بیضایی (هویت) را به شکلی به تصویر می کشد که بیننده دچار ابهام، تردید و سردرگمی می شود. سردرگمی که با درنظر گرفتن کپشن آخر فیلم به بیماری اسکیزوفرنی، شخصیت اصلی فیلم با بازی طناز طباطبایی مرتبط است. در چنین حالتی (درنظر گرفتن این متن که به گفته یکی از بازیگران، تحمیلی است و وجودش، تنها برای راضی کردن حضرات تصمیم گیر برای ورود به جشنواره است) فیلم دچار نقصانی بزرگ در مورد روند وقایع می شود، چراکه در آن صورت باید