سابقا هواپیمای ملی ایران (هما) به زوریخ پرواز می کرد و رفت و آمد به کشور سوییس برای ایرانی ها آسان بود. بعدها پرواز به ژنو و از ژنو به تهران انجام می شد و یک مسافرت 4 ساعته با قطار از زوریخ به ژنو نیز بر طول سفر افزوده شد. قطارهای بین ژنو تا زوریخ نو، زیبا و بسیار راحت و شیک بودند، کما اینکه هنوز هم هستند و مسیر ریل ها از طبیعت زیبای سوییس می گذرد. رودخانه های پرآب، مراتع با گاوهای براون سوییس و خلاصه مناظر بدیع و بسیار زیبا که خستگی سفر 5 ساعته هوایی از تهران تا سوییس را از تن خسته شما بیرون می کند.

ترن ژنو به زوریخ شما را بیرون ترمینال هوایی سوار می کند و تقریبا بلافاصله به راه می افتد. یک تابلوی کوچک که بیرون قطار نصب شده کوپه های درجه یک را از درجه دو متمایز کرده. من سوار شدم و از دخترخانمی که روی صندلی نشسته بود، پرسیدم اینجا درجه دو است؟ و ایشان تایید کردند. من هم همانجا نشستم. پس از مدتی مامور کنترل بلیت آمد از آن دختر بلیت خواست، او را جریمه کرد چون به اشتباه در درجه یک نشسته بود، در حالی که بلیت درجه دو در دست داشت. سپس مامور به طرف من آمد، آن دختر جوان با مامور آمد و توضیح داد که او خودش من را به اشتباه انداخته و به من آدرس اشتباه داده! مامور قطار من را جریمه نکرد و خیلی آرام، به طوری که مسافران هم کوپه ای من متوجه نشوند، به من گفت شما قهوه تان را میل کنید و سپس از این طرف بروید و در درجه دو بنشینید. من این را حمل بر انسانیت مامور قطار گذاشتم. او نمی خواست در حضور مسافران دیگر من را بی توجه جلوه دهد. دست مریزاد.