مارپیچ سکوت نظریه ای است که برمبنای آن اقلیت در برابر فشار اکثریت وادار به سکوت می شود و کارکرد رسانه های جریان اصلی در گذشته مبنی بر این بود که تهاجم سنگینی بر نظریات اقلیت وارد می شود و افکار عمومی به سمت نظر یا دیدگاه یا رویکرد مورد نظر رسانه های جریان رسمی حرکت می کرد و دیدگاه های اقلیت به دلایل مختلف ازجمله فشار افکار اکثریت یا ترس از طرح دیدگاه ها یا مواجهه با بایکوت شدن به سکوت وادار می شدند.  الیزابت نول نیومان(1) بیان کننده این نظریه با تاکید بر سه ویژگی ارتباط جمعی: یعنی تراکم، همه جایی بودن و همصدایی در ایجاد اثرهای قوی بر افکار عمومی با هم ترکیب می شوند، همصدایی به تصویر همشکلی