هنرمندانی که اندیشه آنان ریشه در هنر مقدس دارد، آثارشان این گونه می نماید که اثرشان را به زیبایی هرچه تمام تر ارایه می دهند؛ گویی هرچه بیشتر و آراسته تر به نیایش می پردازند یعنی در تمام مراحل شکل گیری اثر، خود را مشغول نیایش می بینند.

در معرفی هنرمند اصیل می توان گفت که شهود یک روح پاک و متعالی به حقایق و معبود تبارک و تعالی، با عرفانی ناشی از عشقی والا وجود او را نور بخشیده است و برای همین است که هنرش رنگ و روی دیگری دارد. مهم ترین تاثیر زیبایی آثار این گونه هنرمندان این است که ما را به آغاز و منبع اصلی اثر می رساند یعنی ابزاری برای دریافت معرفت، برای رسیدن به منبع آغازین زیبایی که آغاز معرفت است و شروع هنر مقدس است.