با توجه به تغییر و رشد سریع شهر تهران، تهیه نقشه های فرهنگی- کالبدی از تاریخ طبیعی تهران امری ضروری به نظر می رسد. اگرچه به دلیل وجود مشکلات متعدد اقتصادی، طراحی و اجرای طرح های بازآفرینی شهری امری غیر ضروری به نظر می رسد، اما تهیه مستندات تاریخی برای شکل گیری و برنامه ریزی طرح های مرمت و بازآفرینی شهری در آینده مسئله ای نیست که بتوان آن را به دلیل نبودن منابع ملی به تاخیر انداخت؛ زیرا تهیه چنین نقشه هایی علاوه بر برداشت های کالبدی، متکی بر تاریخ شفاهی و خاطرات فردی و جمعی شهروندان تهرانی نیز هست. تخصیص بودجه برای چنین فعالیت هایی، زمانی که نسل گذشته از میان ما رفته باشند و تاریخ شفاهی ارزشمندشان نیز در دسترس نباشد، نوشدارویی پس از مرگ سهراب خواهد بود.