از آنجا که در حیوانات مرزشناسی وجود ندارد، در رفتار خود از سبک بی روشی استفاده می کنند. این روش رفتاری همان ادب حیوانی است که در مقابل ادب انسانی و ادب الهی قرار دارد. لذا اگر انسان بخواهد یک روش رفتاری و گفتاری صحیح، زیبا،  اطمینان بخش و دائمی داشته باشد که هرگز از آن تخلف نکند، چاره ای ندارد جز اینکه به آداب الهی مودب شود.