ادب نفس، از ادب عقل و قلب، اهم و اعظم است. اگر نفس مودب شود، نور عقل می درخشد، و قلب صفا و صیقل پیدا می کند تا جایی که می تواند، عالم غیب را شهود کند. اما اگر لباس ادب بر قامت انسان پوشیده نشود، ابعاد وجودی دیگر که تحقق انسانیت انسان به آنها است، کاربردی نخواهد داشت.