موسم مناسک حج ابراهیمی(ع) همواره برخاسته از مبارزه با هوای نفسانی، منافع شخصی و قربانی کردن خواسته های آدمی بوده است. عید قربان، بزرگ ترین عید مشترک فرق اسلامی است که به دور از هرگونه اختلاف و تفرقه، می تواند موجب وحدت مسلمانان عالم (حداقل در این مناسک) گردد. اگر با دیدی سیاسی (که مدنظر اسلام هم هست) به این عید عظیم بنگریم، می توان امیدوار به قربانی نمودن خواسته های کوچک شخصی، در راستای دستیابی به هدف و منفعتی بس بزرگ تر باشیم. همواره از وحدت دنیای اسلام، به ویژه دو کشور بزرگ و قدرتمند جمهوری اسلامی ایران و عربستان سعودی سخن راندم و عمیقا باور دارم که این مهم باید صورت پذیرد، چراکه منفعتی بسیار عظیم در پس آن خوابیده است. همانند قربانی نمودن اسماعیل ابراهیم (ع)، برای دستیابی به سعادت دنیوی و اخروی، می بایست نخبگان منافع شخصی و کوتاه مدت را قربانی نموده و سعی در سعادت ممالک اسلامی نمایند. حتی اگر به دیدی غربی به مساله وحدت دنیای اسلام بنگریم، باز هم کفه ترازو به سود وحدت می چربد تا تفرقه و دوری، چراکه تفرقه چیزی جز کاهش مشروعیت، تحمیل هزینه های گزاف اقتصادی، اجتماعی، نظامی، سیاسی و... در پی ندارد و موجب سست شدن بیش از پیش تک تک کشورهای جهان اسلام می گردد. اما باید در نظر داشت که وحدت، به سادگی اتفاق نمی افتد. چرا منافع شخصی برخی از نخبگان به همراه سنگ اندازی نخبگان خارج از جهان اسلام، این مهم را سخت می نماید. اما اگر اراده قوی وجود داشته باشد قطعا افکار عمومی مسلمانان به همراه آنان خواهد بود و علاوه بر افزایش قدرت و آسان تر شدن وحدت، موجب افزایش مشروعیت داخلی در بین شهروندان داخلی خود نیز می گردد و راحت می توانند برنامه ها و اهداف اقتصادی خود را در داخل کشور به اجرا گذارند.