​​​​کار شعر یک کار خلاقه است و دانش آکادمیک صرفا می تواند پشتوانه کارهای خلاقه باشد؛ در روند کار محفوظات و توانایی های آکادمیک چندان نمی تواند به کار هنرمند بیاید و وقتی که هنرمند و شاعر با تخیل خود شعر پدید می آورد، در هیچ کجای دانش آکادمیک تعریف نخواهد شد. اگرچه به تازگی کارگاه هایی برای شعر و کارهای خلاقه دیگر نظیر داستان و فیلمسازی می بینیم، اما اینها نمی توانند به هنرمند در سیر خلاقه خودش چیزی بیفزایند. این کارگاه ها می تواند شاعر را نسبت به چیستی و چگونگی شعرها و آثار هنری پیش از او آگاه کند و به نگاهش عمق ببخشد، منتها تعیین کننده و سرنوشت ساز نیست و مثل آن می ماند که شاعر در خانه خود