من مشغول صحبت با مردی میانسال در محله بودم که جوانکی ماشین پژو جی ال ایکس نقره ای را کمی پایین تر از ما به طور مورب وسط خیابان پارک کرد. مرد لاغراندامی، با صورت استخوانی، تی شرت آبی و زیرشلوار سیاه نخی، سر چکش فلزی را مشت گرفته بود. فکر کردم توی مغازه جمع آوری ضایعات پشت سر ما کاری دارد و زودی ماشین را برمی دارد که بیش از این سه راه ترافیک نشود. شفیق آقا، مرد طرف صحبت من، درست که بی سواد بود، ولی انسانی بود فهمیده. پسرش من را با او آشنا کرد، سر خریدن خیار سالادی از وانتی که دو ساعت پیش از بلندگوی کار گذاشته شده توی سبد روی کاپوت جلوی ماشین کنار من داد می زد، سه و پونصد،