از امام حسین(ع) پرسیدند: چگونه صبح کردی؟ حضرت فرمود: صبح کردم در حالی که پروردگار را بالای سر خود ناظر می بینم و آتش دوزخ را در پیش روی خود دارم و مرگ مرا می طلبد و حساب و کتاب الهی مرا احاطه کرده و فرا گرفته است و من در گرو اعمال خودم هستم. آنچه را دوست دارم نمی توانم به دست آورم و آنچه را دوست ندارم، نمی توانم از خود دور سازم. زیرا زمام امور و کارها در دست دیگری است. اگر او بخواهد عذاب و عقابم می کند و اگر نخواهد عفو می نماید و می بخشاید. بنابراین آیا فقیر و نیازمندی همچون من به خدای خویش نیازمند و محتاج نیست؟