در ساختارهای مدیریت انرژی جهان، خاموشی به عنوان «وضعیت اضطراری» قلمداد شده که برای مواجهه با آن، از انواع سیستم های مدیریت «برق اضطراری» استفاده می شود. این به آن معناست که پیش فرض نظام های مدیریت این حوزه، تامین پایدار و مستمر برق بوده و توسعه یافتگی مدیریت انرژی به معنای در دسترس قرار دادن این محصول به میزان موردتقاضا و در زمان موردنظر مشترکان تلقی می شود.

البته این موضوع در ازای پرداخت هزینه متناسب با شدت مصرف در زمان های مختلف است. در نظام های مدیریت انرژی، شهروندان آزادی انتخاب مصرف برق را به میزان موردنیاز و در زمان موردنظرشان دارند و متقابلا هزینه ای که در یک نظام تعادل