کوچه تاریک است، به سختی می توان چند قدم جلوتر را دید. تنها گستره شعاع مهتابی ماه است که به سوی چشم ها برای همراهی با قدم ها کمک می کند. خانه ها در دو طرف کوچه انگار دل به دل هم داده اند و تنها دیوار کوتاهی میانشان فاصله انداخته است. درب خانه ها اکثرا قدیمی و رنگ و رو رفته است و تنها چراغ کم سویی روی تیر چراغ برق است که انتهای کوچه را به زحمت روشن نگه داشته است. به خانه پدری شهید حمید قربانی رسیده ایم. نه از تجمل خبری است و نه از سکونت در یک جای اعیانی... این نشان می دهد که در مرام عاشقی شان خون دادن و سپردن نورچشمی شان به دستان آرامش خواهی برای وطن، نشانی از رفاه و تجمل برایشان به همراه نداشته است.