امام حسین(ع) می فرماید: «ولکم فی اسوه» در کار من برای شما الگو است(تاریخ طبری، ج4، ص304)

الگو بودن سیره امام حسین(ع) به این است که روح قیام آن حضرت باید ملاک عمل اجتماعی مسلمانان قرار گیرد. آنچه که سیدالشهداء به آن عمل کرد و آن ایده ای که او داشت و آن راهی که او رفت و آن پیروزی که بعد از شهادت برای او حاصل شد و بقای اسلام را تضمین کرد.

بنابراین عبارت بزرگ و سازنده کل ارض کربلا، هم تکلیف مسلمانان است و هم مژده؛ تکلیف از آن جهت که مستضعفان با عده ای قلیل، علیه مستکبران با سازوکار مجهز و شیطانی عظیم، مامورند چونان سرور آزادگان امام حسین(ع) مبارزه کنند و مژده بدین جهت است که شهیدان ما را در شمار شهیدان کربلا قرار داده است.

مفهوم این عبارت اگرچه روایت مستندی نیست، اما برداشت درستی از مجموع حادثه کربلا و خط سیر امامت و دربر دارنده چندین پیام آموزنده و زیبا است.

چون اگر روزی مثل واقعه عاشورا نیست، و به وجود نخواهد آمد، اما همیشه ظلم ظالمان و ستم به مظلومان پابرجاست، بنابراین فرهنگ عاشورا جاری بر بستر زمان و کربلا نماد استقامت و مبارزه در راه هدف و ظلم و بی عدالتی است.

پیشوایان دینی ما این گونه به ما آموختند که باید با ظلم ظالمان مبارزه کرد و خود نیز این چنین عمل می کردند و این گونه نیست که عاشورا حادثه ای محدود و در چارچوب مکان و زمان معینی باشد. این عبارت بزرگ و سازنده، نشان دهنده پیوستگی و تداوم خط درگیری و تقابل حق و باطل در همه زمان ها و مکان ها است. عاشورا و کربلا یکی از بارزترین حلقه های این زنجیره طولانی است.

همیشه در طول تاریخ، حق و باطل رودرروی هم هستند و انسان های آزاده، وظیفه پاسداری از حق و پیکار با باطل را برعهده دارند و بی تفاوتی در جبهه حق و باطل، نوعی بی تعهدی و بی مسئولیتی است که با آموزه های وحیانی اسلام سازگاری ندارد.

نکته کلیدی دیگر اینکه سازوکار مبارزه با ظلم ظالمان در هر عصری متناسب با مقتضیات همان زمان و مکان خواهد بود.