امروز درست 130سال از درگذشت میرزا محمدرضا خان کلهر از بزرگ ترین خوشنویسان تاریخ و از نستعلیق نویسان مهم که شیوه ای خاص در این خط ایجاد کرد، می گذرد.

میرزا محمدرضا کلهر در نوجوانی به خوشنویسی روی آورد و شاگرد میرزا محمد خوانساری بود و به زودی در نستعلیق و شکسته نستعلیق سرآمد دوران شد و مورد توجه خاص ناصرالدین شاه قرار گرفت و حتی مدتی استاد شخص شاه شد. او که از قربانیان وبای بزرگ تهران بود توانست با ظهور پدیده چاپ و رواج چاپ سنگی، تغییراتی در نستعلیق نویسی ایجاد کند و این هنر را به روز کند. او مردی بلندنظر، فروتن و خودساخته بود و با زندگی درباری چندان نمی ساخت به همین دلیل مدت زیادی در دربار ناصری حضور نداشت و سعی می کرد با قناعت و دل کندن از دنیا، زندگی کند.از مهم ترین آثار خطی او می توان به ریاض المحبین، سفرنامه ناصرالدین شاه قاجار به خراسان و فیض الدموع اشاره کرد. از شاگردان برجسته وی می توان به عمادالکتاب قزوینی و میرزا زین العابدین شریفی قزوینی معروف به ملک الخطاطین و آقاسید مرتضی برغانی ، پدر حسن و حسین میرخانی اشاره کرد که این دو استاد بنیان گذاران انجمن خوشنویسان ایران بودند.