جهل، چه فعالانه باشد و چه منفعلانه، آگاهانه یا ناآگاهانه، همیشه بخشی از شرایط بشری بوده است. چیزی که در دنیای پساحقیقت و پساصنعتی ما رخ داده، این است که ما اغلب مقهور جریان مداوم اطلاعات و سوءاطلاعات می شویم.

گاهی به نظر می رسد تمییز حقیقت از دروغ محال است و در نتیجه ایده تخصص پس زده می شود و تعداد کسانی که تصمیم می گیرند ندانند افزایش می یابد. مخاطرات چنین وضعیتی واضح است اما نویسنده کتاب «اشتیاق به جهل» مفروضات ما را به چالش می کشد و می گوید جهل شاید سویه مثبتی هم داشته باشد و با توجه به نقش جهل در جامعه، ممکن است بتوانیم دانش را به جایگاه اصلی خود برگردانیم.  کتاب اشتیاق به جهل نوشته رناتا سالکل است که نخستین بار سال 2020 به چاپ رسید. این فیلسوف و جامعه شناس کاوشی هوشمندانه و چندوجهی درباره انگیزه های اجتماعی و روان شناختی برای وجود جهل یا انکار حقیقت در جامعه انسان ها ارائه می کند. افراد چگونه تلاش می کنند از طریق حفظ جهل خود، از اطلاعات و حقایق ناخوشایند اجتناب کنند؟ سالکل بیان می کند اضطراب دانستن، به واسطه دسترسی آسان به اطلاعات به صورت آنلاین، افزایش یافته است؛ انسان ها احساس می کنند اکنون باید در همه چیز متخصص باشند، صد البته واضح است که تخصص در همه زمینه ها امری غیرممکن است.