​​​​​​​پیمان های منطقه ای غالبا بین کشورهای مختلفی که دارای جغرافیا یا فرهنگ مشترکی هستند یا اینکه احساس ضرورت مشترکی می کنند، منعقد می شود. پیمان شانگهای نیز جزو پیمان های منطقه ای به شمار می رود که بر مبنای احساس ضرورت مشترک یعنی مقابله با نظام سلطه گر غرب به وجود آمده است. از سوی دیگر باید گفت که یکی از نقاط قوت پیمان شانگهای، عضویت کشورهایی مانند چین، روسیه و هند است که حجم تجارت بزرگی در جهان دارند و خود فرصت خوب و بزرگی برای کشور ما محسوب می شود. واقعیت این است که با توجه به تحریم هایی که معمولا قدرت های جهانی بخصوص امریکا علیه ایران منعقد کرده اند، پیمان شانگهای عملا یک فرصت تجارت منطقه ای بسیار خوب به شمار می رود که می تواند هم باعث گسترش مبادلات تجاری ایران شده و شاهد افزایش حجم و میزان واردات و صادرات کشور باشیم و هم تا حدود زیادی اثرات تحریمی را در زمینه های مختلف خنثی کند.

من معتقدم یکی از پراهمیت ترین مزایای این پیمان منطقه ای برای کشور، همین کمرنگ کردن اثر تحریم هاست. خوشبختانه با پیگیری هایی که دولت سیزدهم داشته است ایران به صورت رسمی موفق شد که به عضویت سازمان همکاری شانگهای دربیاید، یک فرصت تجاری و پولی بسیار خوبی برای کشور ایجاد شده است. از سوی دیگر، معمولا کشورهای غربی تمایل دارند برای کشور چین، روسیه، هند و ایران تحریم و بی ثباتی هایی به وجود بیاورند، اما این پیمان منطقه ای می تواند تاثیر چشمگیری در مبادلات تجاری و خنثی سازی اثرات منفی تحریم ها در رابطه با دنیایی داشته باشد که نسبت به برخی کشورها، ظالمانه عمل می کند.

همان طور که آیت الله رئیسی، رئیس جمهور نیز در بیست و دومین اجلاس سران سازمان همکاری های شانگهای در سمرقند یادآور شد، در سازمان همکاری شانگهای، دارندگان عظیم ترین ذخایر انرژی جهان در کنار اقتصادهای بزرگ مصرف کننده انرژی حضور دارند و سایر کشورهای عضو نیز دارای مزیت های فوق العاده ترانزیت انرژی بین مراکز تولید و کانون های مصرف هستند. این ترکیب، مستعد شکل گیری همکاری های متنوع و موثر در حوزه انرژی است و سازمان همکاری شانگهای باید با اتخاذ برنامه هایی به تجارت پایدار میان اعضا و مبادلات مالی، کالایی و داده ها کمک کند.