هر چیزی جز خدا در هستی سببی دارد؛ یعنی بدون سبب چیزی موجود نمی شود و تحقق نمی یابد. در فرهنگ روایی از علت و معلول و سبب و مسبب بسیار گفته شده و در آیات قرآن نیز از بهره گیری از اسباب سخن به میان آمده و خدا در سوره کهف به این نکته توجه می دهد که برای هر چیزی سبب مناسبی لازم است.(کهف، آیات 84 و 85 و 89؛ بقره، آیه 166؛ ص، آیه 10؛ غافر، آیات 37 و 38)

در روایات به این نکته توجه داده می شود که هر چیزی که هستی عین ذات او نیست، این معلول علتی است و سببی دارد: کل قائم فی سواه معلول.(شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج 13، ص 69؛ توحید، صدوق، ص 35؛ بصائر الدرجات، الصفار، ج 1، ص 6)