«روزی دو این تب و تاب باید غنیمت انگاشت

ای راحت انتظاران! هستی عدم نباشد»

جز پژوهشگرانی نظیر صلاح الدین سلجوقی، قندی آغا و تنی چند، بیشتر کسانی که به واکاوی شعر بیدل پرداخته اند، دل مشغول زدودن غبار دشواری های لفظی از ابیات او بوده اند و کمتر به محتوا و جهان بینی این شاعر پرداخته اند. امروزه با فراهم آمدن مجموعه هایی نظیر آثار کاووس حسن لی، محمدکاظم کاظمی، سیدمهدی طباطبایی و... که تا حدود زیادی در گره گشودن از دشواری های لفظی شعر بیدل، موثر به نظر می آیند، بیش از هر زمانی به مواجهه محتوااندیشانه با بیدل محتاج هستیم. بیتی که بر پیشانی این نوشته نقش بسته است، پیچیدگی لفظی زیادی ندارد.