​​​​​​​غلامرضا تختی برای نسل های مختلفی از ایرانیان، برای زنان و مردان، تنها یک نام افسانه ای نیست. او مظهر مردانگی و آزادگی است، قهرمانی که محبوبیتش را مدیون مدال های رنگارنگی نیست که بر گردن انداخت. تختی، آنچنان که شایسته بود از مواهب دنیا بهره مند نشد، اما محبوب ماند. شاید دغدغه اصلی او حفظ همین محبوبیت مردمی و اعتبار معنوی بود.

سینمای ایران در دو پروژه مهم به غلامرضا تختی ادای دین کرده است. دو پروژه که هر کدام مانند این کشتی گیر، درگیر اتفاق های حاشیه ای و بداقبالی شدند. در دهه هفتاد، نخست علی حاتمی تصمیم گرفت فیلمی از تختی بسازد. با توجه به سینمای او و نوع نگاهی که به فرهنگ ایرانی