چه سحر آیینه پردازی به روی کار می بینم به خود واکرده ام چشم و جمال یار می بینم  بیدل

در عرفان ایرانی-اسلامی وجود انسان ها و هر آنچه جز خدا، وجودی عاریتی و مجازی و وجود حقیقی وجود خداوند دانسته می شود. عارفان و سالکان برآن بوده اند که نمی توانیم «وجود» را به همان معنایی که به خدا نسبت می دهیم به آنچه جز او نسبت دهیم. به بیان ساده تر در دو گزاره «انسان وجود دارد» و «خدا وجود دارد»، اصطلاح «وجود» یک معنا و یک شدت ندارد، بلکه وجود انسان در مرتبه ای به مراتب پایین تر از وجود خداوند قرار دارد. به تعبیر سعدی: «با وجودت ز من آواز نیاید که منم»؛ یعنی در جایی که تو وجود یافته