ما می بایست دور از اتاق بابا بازی می کردیم. حق رفتن پشت اتاق او را نداشتیم. گویی از مناطق ممنوعه بود. بابا در آن اتاق پیوسته کار می کرد، صبح ها و بعدازظهرها. همه کار و زندگیش در همین اتاق بود. پدر صبح ها ساعت هشت یا نه بیدار می شد، صبحانه ای اندک می خورد و شروع به کار در همان اتاقش می کرد که پر از قفسه و کتاب بود. اما بابا هیچ وقت پشت میز کار نمی کرد. روی زمین چهار زانو می نشست یا یک پا را خم می کرد، کاغذ را می گذاشت روی ران یا زانو و غرق کار می شد. گاهی مادر فرصتی به دست می آورد، پس از آنکه پدر از خانه بیرون می رفت، اتاق بابا را مرتب می کرد و کتاب های پراکنده را توی قفسه می گذاشت و زمین را