«رایگان آبادی جهان می کنیم و پاداش جز مرگ نمی بینیم. پنداری که مزدورانیم که خرابی عمر به مقاطعه داریم. پنداریم که دور فلک حریفی خوش است. اختران فلک هم روزی در مغاک خواهند افتاد. ملک الموت هم شربت موت بچشد». 

از سال های دور خوب به خاطر دارم که در اتاق بخش تاریخ در ساختمان سابق مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی، روزی ابوالفضل خطیبی، کتاب تاریخ الوزراء یا ذیل نفثه المصدور ابوالرجای قمی را در برابرم گشود و گفت عبارات او را در وصف مرگ بخوانم و تاکید کرد: این کتابی است که می توان از هر جای آن گشود و از زیبایی و فریبایی نثر و مضمون بلند آن، جان را از ادب و فرهنگ پارسی سرشار کرد. دریغ و درد