معلمان اخلاق و بسیاری از بزرگان و حکما همواره توصیه کرده اند که شاگرد باید نسبت به استاد خود «غیرت» و «حمیت» داشته باشد. به گمان بنده، این غیرت و حمیت را باید در تکثیر و تداوم خصایل نیک استادان مان نمایان سازیم. رسالت معلمان و استادان، رساندن انسان به قله کمال و راهنمایی بشر به «حاصل علم» است؛ یعنی انسانیت. استاد وحیدیان می گفت: همواره کوشیده است تا صفات و محسناتی چون «کنجکاوی، دقت در مسائل علمی و آلوده نشدن به کبر و خودبزرگ بینی» را از استادان خود، مرحوم دکتر غلامحسین یوسفی و شادروان سید احمد خراسانی، کسب نماید؛ و به حق چنین کرده بود. در تمام چندسالی که در کلاس درس استاد حاضر شدم، هیچ گاه ندیدم