«کارتن خوابی در هوای سرد یعنی گرسنه و سرمازده از کنار خونه های گرم رد میشی ولی می دونی توی هیچ کدوم از این خونه ها جایی برای تو نیست. من بارها این موقعیت رو تجربه کردم؛ به مرز یخ زدن رسیده بودم و از کنار چراغای روشن خونه های گرم رد می شدم و می دونستم توی هیچ کدوم از این خونه ها، حتی خونه خودم، منو راه نمیدن. زمستونا و شبایی که سرما به اوج می رسید و دمای هوا چند درجه زیر صفر بود، چشمم به آسمون بود که چه وقت صبح میشه و خورشید بالا میاد که برم روبه روی آفتاب بشینم و گرم بشم... حدود یک سال در حاشیه شهر اصفهان کارتن خواب بودم؛ منطقه ای خارج از شهر که زمین بایر بود و کارتن خوابا اونجا پناه گرفته بودن.