«آنجا که جنگ به پایان می رسد، به حکم منطق کشتی آغاز می شود!» شاید این جمله کوتاه، کامل ترین تعریف از پیدایش قانونمند ورزش ملی ایران باشد، وگرنه چه کسی است که نداند کشتی از لحظه ای که دو انسان مشق کشتن یا زودآزمایی کردند، آغاز شده و هیچ تاریخی بر پیدایش آن نیست، چرا که به خودی خود به پیش از آغاز تاریخ باز می گردد. در واقع کشتی نه برای کشتن که برای نکشتن است؛ نمایشی است از انسان خردمند، برای زورآزمایی به دور از خشونت و خون ریزی و حل و فصل مشکلات از راهی به غیر از درگیری و نزاع.

در واقع کشتی مسیر طولانی و پر پیچ و خمی را طی کرده تا به شکل امروزی درآمده است و تردیدی نیست که خواستگاه این رشته کهن منطقه ای است که ما در آن زندگی می کنیم، از همین روست که با تاریخ و فرهنگ و دین و مسائل اجتماعی و اقتصادی و سیاست و... گره خورده است و مردم خواه ناخواه از این کشتی و ورزشکاران این رشته انتظاری دیگر دارند .

کشتی از مردم چه می خواهد؛ مردم از کشتی چه می خواهند !؟

کشتی و کشتی گیر از مردم توجه و رسیدگی می خواهند و مردم از کشتی و کشتی گیر قهرمانی و پهلوانی. مردم می خواهند کشتی به عنوان ورزش نخست ایران همواره قهرمان باشد و از کشتی گیر انتظار دارند در ابتدای امر پهلوان باشد.

کشتی ابداع شده تا انسان ها را به هم نزدیک کند و اگر راهی غیر از این پیش روی آدم ها بگذارد، آن راه به بیراهه ختم خواهد شد .

بسیار ناخرسندم که به این موضوع اشاره می کنم که متاسفانه کشتی در سالی که گذشت آنطور که باید و شاید پهلوانی نکرد، در عرصه قهرمانی نتایج خوبی کسب کرد؛ اما آنجور که انتظار می رفت در کنار مردم نبود و این با منطق و فلسفه ای که از این رشته سراغ داریم، همخوانی ندارد.

در واقع توده مردم از کشتی انتظار پوریاهای ولی، تختی ها و خادم ها را دارند. جالب اینکه همین امروز 27 اسفند سالروز تولد رسول خادم است که در سال سراسر غم 1401 بسان یک پهلوان واقعی در غم ها و سختی ها کنار مردم بود و چراغ راه دیگر کشتی گیران که باید اینطور بود نه آنطور و البته خانواده بزرگ کشتی کمتر به او اقتدا کردند و جوانان قهرمان راه دیگری را برگزیدند. با این حال باید یادآور شد که «راه یکی است و آن راستی است» و هر کس از این مسیر دور ماند، شاید به قهرمانی برسد؛ اما شکی نیست که از پهلوانی دور خواهد ماند و به سرعت فراموش خواهد شد. آرزوی ما به عنوان علاقه مندان به کشتی این است که دست کم بگذارند این رشته برای مردم بماند و آن را آلوده به مسائل سیاسی نکنند. به امید موفقیت های بیشتر و بزرگ تر برای ورزش ملی ایران در سال پیش رو.