عبدالله بن یحیی بر امیرالمومنین (ع) وارد شد، صندلی ، در برابر آن حضرت بود، حضرت امر فرمود که بر آن بنشیند؛ عبدالله نشست، چیزی نگذشت که چیزی بر سرش افتاد و سرش شکست و خون جاری شد. حضرت امر فرمود آب آوردند و خون سرش را شست وشو داد و فرمود: نزدیک شو به من؛آن گاه دست بر شکاف سرش گذارد، در حالی که عبدالله سخت بی تابی می کرد، جراحت سر را به هم آورد و بهبود پذیرفت، گویا شکستگی پدید نگشته بود؛ پس از آن فرمود: ای عبدالله! سپاس خدایی را که گرفتاریها را کفاره گناهان پیروان ما در دنیا قرار داد تا در فرمان بردن حق، سالم بمانند و سزاوار مزد و اجر شوند. عبدالله عرض کرد: ای امیرالمومنین! مجازات گناهان ما فقط در دنیاست؟ حضرت فرمود: «آری؛ مگر نشنیده ای گفته پیامبر (صلی الله علیه و آله) را که فرمود: «الدنیا سجن المومن وجنه الکافر، دنیا زندان مومن و بهشت کافر است.» (بحار الانوار ، ج64 ص242) خداوند پیروان ما را در دنیا به وسیله مصائب و ناراحتی ها و به عفو خود از گناهانشان پاکیزه گرداند ، چنان که می فرماید: «ما اصابکم من مصیبه فبما کسبت ایدیکم و یعفو عن کثیر»: آنچه مصیبت می بینید از کردار خود شماست و بسیاری از آنها را می بخشد. (شوری ، آیه 30)

آن گاه پیروان ما در قیامت وارد شوند و طاعت های آنان را زیاد کند و لکن دشمنان ما را خداوند در دنیا جزاء دهد به طاعاتشان گرچه وزنی ندارد، زیرا طاعتشان اخلاص ندارد و چون وارد قیامت شوند، سنگینی گناهان و کینه هایشان به محمد و آل محمد و یاران واقعی آنان، بر شانه آنهاست و در آتش فرو روند».

عبدالله عرض کرد: ای امیرالمومنین، استفاده کردم و به من آموختی، اگر به من می فرمودید که چه گناهی سبب محنت مجلس شد(واین حادثه شکستن سر اتفاق افتاد؟)، بسیار نیکو بود که دیگر مرتکب نشوم؟

حضرت فرمود: هنگام نشستن، بسم الله نگفتی، این مصیبت ،کفاره گناهت گشت؛ مگر نمی دانی که پیامبر از جانب خداوند مرا حدیث کرد که خداوند فرماید: هر کاری که در آن بسم الله گفته نشود، آن کار ناتمام خواهد ماند. (التفسیر المنسوب إلی الإمام العسکری ، ج7، ص25)

عبدالله عرض کرد: پدر و مادرم فدای شما! دیگر بسم الله را ترک نمی کنم›.حضرت فرمود: پس تو سعادتمند خواهی شد! عبدالله عرض کرد: تفسیر بسم الله چیست؟› حضرت فرمود: بنده چون بخواهد شروع در کاری کند میگوید: بسم الله، یعنی من به نام این اسم، این کار را انجام دهم، پس در هر کاری که به بسم الله ابتداء کند آن عمل مبارک خواهد بود. تفسیر البرهان ج 1، ص45

داستان هایی از زندگانی حضرت علی (ع)، ص208