در این گزاره اتفاق نظر جدی است که سال 1401 را از هر نظر که نگاه کنیم تاثرآور بود، هر چند جرقه های مثبتی هم در آن دیده می شد و باید در پی آن باشیم که دوباره سال مشابهی را تجربه نکنیم. هدف بنده در این یادداشت تکرار مصادیق اثبات این ادعا نیست که نیازی به آن نیست، بلکه می خواهم به چند نکته دیگر اشاره کنم که نشانگر نور امید در پایان این تونل است. به نظرم تحلیل ساختار قدرت در ایران و طرفداران آن به ما نشان می دهد که در سال 1401 تحولی کیفی در بخش مهمی از این طرفداران رخ داده است که هیچ گاه در گذشته مشاهده نشده بود. نه در جریان 1378 و 1388 و نه در 1398. این تحولی بسیار مهم است و آن را باید نقطه عطف