محمود معتقدی، شاعر و منتقد ادبی، از شعرهای تولیدشده در فضای مجازی انتقاد کرد. این شاعر گفت: شعر در گذشته های تاریخی ایران ریشه دارد و در هر دوره ای با زیرساخت ها، زبان و آرایه های خود همراه است. در چهار دهه اخیر، در برخی از مقاطع شعر از دید فرم بیشتر مطرح بوده و گاه از طریق معناپذیری و محتوایی.

این شاعر و منتقد افزود: از جنبه های رسانه ای و نشر کتاب شعر با افت وخیزهای بدی روبه رو هستیم و این نشان می دهد ادبیات به خصوص شعر مثل گذشته ها مورد اقبال نیست و کمتر هواخواه دارد.

او در ادامه افزود: فضای مجازی شرایط نشر شعر را آسان تر کرده؛ اما موضوعی که مطرح است، این است که شعرهایی که در فضای مجازی و سایت ها مطرح می شوند، چقدر جنبه شعریت دارند؟ یا چنان چه باید مورد توجه مخاطبان امروز قرار می گیرند یا نمی گیرند؟ این موضوع مورد پرسش است. خودم در فضای مجازی حضور دارم، شعر و مقاله هم می نویسم. گاه در جست وجوهایم می بینم بیشتر مطالبی که به عنوان شعر منتشر می شوند، شعر نیستند و از نظر شکلی و محتوایی، تا حدی با شعر بودن فاصله دارند و من به آنها پیش شعر می گویم.

او تصریح کرد: فضای مجازی مانند بازار آزاد است و هر کسی می تواند در آنجا هر چیزی را بگذارد، چند دوست و آشنا هم آنها را می پسندند و لایک می کنند یا فقط می بینند. شعر در فضای مجازی در این حد خلاصه می شود؛ اما زمانی که با تمام مشکلات و هزینه هایی که دارد، کتاب شعری منتشر می شود ولو در

100 نسخه و 200 نسخه، این کتاب ها بررسی می شوند، شعر شاعرانی هستند که در رسانه ها شناخته شده اند. از طرف دیگر کسانی که اهل شعر و نقد و نظر هستند، سراغ این کتاب ها می روند؛ اما این امکان در فضای مجازی کم و کم رنگ است.

معتقدی ادامه داد: فضای مجازی فضای آزادتری بوده و در دسترس است و هرکسی با هزینه کم می تواند هر یافته ای را، از شعر آزاد و سپید تا شعر کلاسیک به اشتراک بگذارد. فضای کتاب شعر، فضای جدی تر ادبیات و شعر است. فضای مجازی فرصت است و هزینه کمتری دارد؛ اما شعر بودنش، زیر پرسش است.