رحیمی جهان آبادی در واکنش به هجمه سایبری ها در فضای مجازی تشریح کرد
تندروی و اخلاق گریزی
بعد از اینکه یک خانم خبرنگار به دلیل شکایت حمید رسایی محکوم به تبعید در تربت جام شد، در افکار عمومی ذهنیت منفی نسبت به تربت جام شکل گرفت. توییتی اعتراضی زدم که چرا چنین تصمیمی گرفته شده و نام تربت جام که مرکز فرهنگ و عرفان و ادب است و شهر تاریخی است، به عنوان تبعیدگاه تعیین شده است؟ دوم اینکه از افکار آقای رسایی و جریان تندرو و معروف به ارزشی نما اعلام برائت کرده و به این خانم خبرنگار خوشامدگویی کردم. بعد از این توییت مورد هجمه و حمله صدها پیام تهدید و توهین و تخریب قرار گرفتم. هم از طریق تلفن شخصی مورد بمباران تلفنی و پیامکی توهین آمیز و تهدیدآمیز قرار گرفتم، هم در فضای مجازی به ویژه توییتر از طرف صدها آیدی فیک و گمنام مورد هتاکی و توهین و فحاشی های شخصی و خانوادگی قرار گرفتم. بعد از آن، روی یکی از صدها پیام توهین آمیزی که دریافت کرده بودم و نوشته بود مردم به شما رای نمی دهند، نوشتم مردم حوزه انتخابیه من برای افکار شما ارزشی نماها به اندازه یک شلغم هم ارزش قائل نیستند. از آن به بعد در فضای توییتر کلمه شلغم معادل ارزشی نماها ترند شد. این موضوع به آنها برخورد و مجدد مورد هجمه چندروزه توییتری آنها قرار گرفتم و چند عکس فتوشاپی و چند عکس از صفحه اینستاگرام دخترم را که دانشجو است، منتشر کردند. آنها به صفحه شخصی دخترم هجوم بردند و زشت ترین و رکیک ترین الفاظ را درباره او به کار بردند و به خانواده ام فحاشی کردند. این روند تا امروز همچنان ادامه دارد. در نهایت برای پایان دادن به این فضا دو توییت نوشتم و توضیح دادم که نه خودم و نه دخترم که متاهل است، زندگی لاکچری داریم، نه تمایل داریم خودمان را با این افراد ارزشی نما درگیر کنیم. بنده زندگی معمولی دارم و چند دوره است به عنوان نماینده مردم شریف تایباد و باخرز و تربت جام در مجلس مشغول خدمت هستم؛ اما از این جهت متاسفم که به مرز فروپاشی اخلاقی رسیده ایم که یک لشکر سایبری سازمان دهی شده ناشناس به هر شخصی که در این کشور نقد و انتقاد و صدایی دارد، حمله می کنند و هیچ کسی هم از ما دفاع نمی کند. این اشخاص مثل حزب توده که اول انقلاب هر فرد منتقدی را لجن مال می کردند، لجن مال می کنند و از روی او با بی اخلاقی و برچسب های ناروا رد می شوند.
تصور می کنم دیگر نیازی نیست بیش از این با ارزشی نماها در این باره درگیر شویم و شکایتی هم ندارم و شکایت شان را به خدا می برم؛ اما این را می دانم که این رفتارها در این کشور عاقبتی ندارد و اینکه هر صدایی را به این شیوه ساکت کنند، درست نیست و نمی توانند صدای همه مردم را با این شیوه خاموش کنند و به همه تهمت بزنند و همه خانواده ها را مورد هجمه قرار دهند. زندگی من کاملا برای همه نهادهای امنیتی روشن است؛ درآمد و نوع زندگی و مسائل سیاسی، امنیتی و اخلاقی من برای همه روشن است و از مجلس هفتم تا یازدهم در همه ادوار کاندیدا بوده ام و با رای مردم وارد مجلس شده ام. اگر مشکلی داشتم، قطعا تایید صلاحیت نمی شدم؛ اما این لشکر سایبری و افرادی که با آیدی های فیک به افراد حمله می کنند و از کجا دستور می گیرند، با این شیوه ای که رفتار می کنند، جز اینکه به انقلاب و نظام آسیب بزنند و دلسوزان نظام را گوشه گیر و خانه نشین کنند، هیچ حاصلی برای کشور ندارد.
این افراد هر تصمیمی را در کشور می گیرند و هیچ نقدی را برنمی تابند. هر تصمیمی برای مردم می گیرند. هر بلایی را سر سیاست داخلی و خارجی می آورند. علیه رئیس جمهور، علیه وزیر خارجه، علیه نماینده مجلس و هر کسی که اظهار نظر قانونی و انتقادی داشته باشد، موضع می گیرند. تا دل تان بخواهد خالی از اخلاق اند و فحاشی می کنند؛ تهمت می زنند و حرف های خالی از اخلاق می زنند. اگر نمونه ای از پیام های غیراخلاقی و فحاشی هایی را که برای من نماینده و در صفحه شخصی دخترم در اینستاگرام و توییتر خودم و دخترم ارسال کرده اند، منتشر کنم، برای هیچ جای عالم پخش کردنی نیست. سوال است که این افراد کجا تربیت شده اند؟ طبق کدام مذهب و دین و آیین سیاسی تربیت شده اند که تا این حد دریوزگی اخلاقی دارند؟ کسانی که در این کشور زندگی می کنند، به پیشینه ایرانیان نگاه کنند، می دانند ایران در طول تاریخ چندهزارساله اش چنین نسل خالی از اخلاقی به خود ندیده است.
این نوع رفتار، نوعی ابزار سیاسی و ابزار کار سایبری هاست تا هیچ کسی در این کشور نقد نکند و هیچ کسی در کشور مخالفت نکند. متاسفانه این جریان تندرو و ارزشی نما در طول سال ها با این شیوه کار خودشان را پیش برده اند و با این سبک بسیاری از افراد دلسوز کشور را خانه نشین کرده اند. با همین سبک افراد فعال و دلسوز را بی آبرو و بی حیثیت کرده اند و با دروغ و تهدید و تخریب به آنها حمله کرده اند و متاسفانه کسی هم از آنها دفاع نکرده است؛ بنابراین تا روند این باشد، نه تنها برای من بلکه برای هیچ دلسوزی در کشور آینده ای متصور نیست.