امروزه محور اصلی توسعه در تمامی جوامع دانایی است. و اگر توسعه را به معنای تحولی بنیادین در بستر نهادها و سازمان های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی بدانیم، پیش شرط ایجاد این تحولات، تربیت نیروی انسانی کارآمد خواهد بود. به بیان دیگر، پیش شرط حرکت در مسیر رسیدن به توسعه پایدار و موفقیت در آن، سرمایه گذاری در توسعه نیروی انسانی به منزله رکن اساسی توسعه است. به همین جهت توجه به نهاد آموزش و پرورش به عنوان محور دانایی و به طور خاص نگاه ویژه به «مدرسه» و در راس آن، جایگاه رفیع «معلم» که به واسطه آن، افراد در معرض آموزش مهارت ها وتغییر نگرش ها قرار می گیرند، اهمیت بسیار بالایی خواهد داشت.