قانون گذار حکیم است و ما در دانشکده های حقوق آموخته ایم که اگر مطلبی را در قانون متوجه نشدیم، اصل را بر حکمت قانون گذار بگذاریم و برویم سراغ تفسیر و تبیین مندرجات و عبارات و الفاظ قانون! یعنی آنهایی که قانون را می نگارند، به حدی از فرزانگی و خردمندی بهره مند هستند که نباید تردیدی نسبت به قانون در ذهن ما ایجاد شود یا نسبت ناروای بی خردی به قانون گذار دهیم وگرنه سنگ روی سنگ بند نمی شود و اگر سنگ روی سنگ بند نشود که نمی شود «خشکه» چید و اگر همین دیوار خشک و خالی قانون نباشد که اساس اجتماع فرومی پاشد! چون بازهم به ما آموخته اند که «قانون بد، بهتر از بی قانونی است» و ما هم این آموخته را به عنوان