اقتصاددانان تلاش می کنند که بین «شبه تورم» و «تورم مطلق» یا واقعی تفاوت قائل شوند. نوع اول، وقتی پدید می آید که در یک جریان بهبود دوره ای، افزایش در تقاضاهای پولی برای کالا تا حدی به صورت مخارج، منجر به افزایش اشتغال و بازده واقعی کالاها شود و تا حدی نیز قیمت و هزینه تولید یک واحد از کالا را بالا برد. نوع بعدی وقتی پدید می آید که «افزایش در مقدار تقاضای موثر، تماما خود را در افزایش هزینه هر واحد تولید منعکس می سازد که کاملا متناسب با افزایش در تقاضای موثر است

اغلب تعیین درجه یا میزان تورم مفید واقع می شود. به این ترتیب «تورم حاد» (برخی اوقات تورم مهارناپذیر) واژه ای است که درباره تجاربی چون تجربه آلمان در سال های 1923-1919 به کار می رود. می توان تورم حاد را وضعیتی تعریف کرد که در آن افزایش مدام قیمت ها انتظار افزایش باز هم بیشتر را پیش می آورد به نحوی که جوش و خروش برای کالاها وضعیتی را پدید می آورد که پایان آن سقوط کامل پول است. در حالت تورم حاد سرعت گردش پول نقش مهمی ایفا می کند و به آن چنان سطحی ارتقا می یابد که واحد پول نخست نقش خود را به صورت ذخیره ساز ارزش و بالاخره ضابطه تعیین ارزش و واسطه مبادله از دست می دهد. «تورم خزنده» از سوی دیگر، افزایش تدریجی اما دائمی هزینه ها و قیمت ها را می نمایاند که کم و بیش به وسیله سیاست های پولی و مالی با آن برخورد می شود.

تجربه کنترل های فوری که معمولا در زمان جنگ و نیز بلافاصله بعد از آن اعمال می شوند، منجر به ایجاد تمایز بین «تورم نهان» و «تورم آشکار» شده است. به این ترتیب «مشخصه وضعیت تورم نهان این است که قیمت ها و احتمالا نیز حقوق ها از طریق اعمال کنترل های مستقیم ثبت می شود، حال آن که در وضعیت تورم آشکار چنین کنترل هایی اعمال نمی شود.