سخنی که می گفت: «ورزش و ورزشکاران ما نسبت به همگنان خود هیچ کم و کسری ندارند و از حیث امکانات مادی و ساختاری در حد کفایت (و با همه کمبودهایی که هست) برخوردار هستیم و همت و اراده و غیرت ورزشکاران و مربیان خیلی از کمبودها و ناداشته ها را جبران می کند» ، از سر تعصب و مبالغه نیست، لذا تکرار و تاکید می کنیم و صریح و بی تعارف می گوییم، مشکل اصلی ورزش ما نه مادی و نه انسانی است ، بلکه «مدیریتی» است.

کمیت مدیریت در ورزش ما «لنگ» است. این واقعیتی تلخ و البته راهگشاست که اگر آنهایی که نقش تعیین کننده دارند، خودخواهی و تعصب و فرافکنی را کنار بگذارند و واقعیت و ریشه اکثر دردهای ورزش را به رسمیت بشناسند