محمود خاقانی، مدیرکل پیشین امور خزر و آسیای میانه وزارت نفت که سابقه 20 ساله در مذاکرات رسمی با روس ها و کشورهای آسیای مرکزی و قفقاز را دارد، در گفت وگو با جماران، ضمن یادآوری چالش هایی که روسیه در مسیر تفاهمات منطقه ای برای استخراج و صادرات گاز ایران ایجاد کرده است، اظهار کرد: با کنار رفتن یلتسین و روی کار آمدن پوتین، استراتژی روسیه در ارتباط با ایران مشخص بود؛ دیگر روسیه با ایران مرز مشترک نداشت و دریای کاسپین تنها مرز مشترک دو کشور شد. به خاطر دارم برای مذاکرات راجع به رژیم حقوقی این دریا مشکلات عدیده ای بود و هست. در آن دوره، پوتین به فوریت، برای توسعه میدان نفتی و گازی شمال دریای خزر در قزاقستان، مرز دریایی خود با آذربایجان و قزاقستان را مشخص کرد، اما در جنوب دریای خزر که ترکمنستان، جمهوری آذربایجان و ایران حضور دارند، همچنان مشکلاتی وجود دارد که هنوز مانعی برای توسعه منافع نفتی و گازی ایران در این دریاست.

این کارشناس مسائل نفت و انرژی، به مذاکرات سخت و چالش های میان چین و روسیه برای سرمایه گذاری بر سر احداث خط لوله انتقال گاز از روسیه به چین اشاره کرد و یادآور شد: نباید با ساده انگاری، معادلات پیچیده ای که درخصوص این خطوط انرژی وجود دارد را نادیده گرفت، ضمن اینکه هیچ یک از ده ها تفاهمنامه و قرارداد امضا شده بین ایران و شرکت های نفتی روسی طی یک دهه گذشته اجرایی نشده و جالب است بدانید روسیه خودش هنوز تکنولوژی کار در بسیاری از زمینه هایی که درباره آنها با ایران توافق امضا کرده را به دست نیاورده! روسیه ضمن اینکه با کارت ایران بازی می کند، منافعش در این است که گاز ایران وارد بازارهای جهانی نشود. مسکو، در کنار ممانعت برای ورود دیگر کشورها به سرمایه گذاری و صنعت انرژی در ایران، خودش نیز سرمایه گذاری سنگینی در کشور ما نمی کند.

خاقانی با بیان اینکه در بخش بازرگانی نفت اکنون افرادی روی کار هستند که اولویت های کشور را بلد نیستند و کارشناسان نیز سکوت کرده اند، به جماران گفت: پوتین دلش برای ما نسوخته و به فکر جبران کسری مصرف داخلی ما نیست. حتی اگر به دنبال فروش این گاز هم باشد، این مفهوم را نخواهد داشت که با سرمایه گذاری در ایران، لوله کشی انجام دهد. شاید به این مفهوم باشد که با دلالی، گاز ترکمنستان را گران تر به ایران بفروشد و سودی ببرد. او به فکر منافع و سودهای خود است و نه به فکر منافع ایران.