مقدمتا باید اشاره کنم که در اینجا استفاده نگارنده از واژه علم برای سیاست اجتماعی استفاده تحلیلی و صرفا جهت اقامه مطلب است؛ کما اینکه الصاق واژه علم به آن و هر حوزه مطالعاتی بین رشته ای دیگری، محل گفت وگو تاملاتی دقیق است. به هر روی از یک طرف مسوولیت اجتماعی در معنای موسعش به مفهوم اخلاقی بودن و توجه به ذی نفعان و از طرف دیگر هدف سیاست اجتماعی بهبود حیات اجتماعی سوژه هاست، بنابراین عالم سیاست اجتماعی در مقام فردی که این پوزیشن و موقعیت را در اختیار دارد چندین مسوولیت اجتماعی مرتبط و به هم وابسته در بهبود این حیات دارد که به شکلی یکپارچه همدیگر را تقویت می کنند.(1) انتقادی بودن علم سیاست اجتماعی از بطن شرایط اجتماعی ناعادلانه برآمده و ادعای اصلی اش کمک به بازتوزیع است، بنابراین با رویکردهای پوزیتیویستی امکان بهبود این شرایطی که وجودش را متحقق کرده، وجود ندارد. این علم باید انتقادی باشد و یک جامعه شناس سیاستی صرف به تعبیر بوراووی کارایی ندارد. (2) روشنگری و رهابخشی سوژه ها. علم سیاست اجتماعی به خاطر رویکرد انتقادی اش باید روشنگری و رهابخشی کند. (3) کمک به سلطه بر زندگی. با وامداری از وبر، علم سیاست اجتماعی باید سوژه ها را بر زندگی شان مسلط کند، دموکراتیزاسیون زندگی تا عاملیت سوژه ها معنا یابد. (4) سیاست محوری، کاربرد محوری و پیگیری و رصد کردن، تحقیقات به مسوولیت اجتماعی یک عالم سیاست اجتماعی اشاره دارد.

سیاست اجتماعی یک رشته نظری صرف نیست، بلکه کاربردی است و اساسا ارتباط آن با مفهوم سیاستگذاری این مسوولیت کاربردی بودن را بیشتر می کند، بنابراین سیاست اجتماعی یک دانش برای دانش نیست و خروجی و دستاورد این علم باید بیش از رشته های نظری به کار بهبود زندگی مردم و تغییر آن بیاید.

واژگان کلیدی: مسوولیت اجتماعی سیاست اجتماعی عالم سیاست، اجتماعی انتقادی بودن، عاملیت.