آیا سفر کردن در معنای مرسومش نمی تواند برای برخی بیهوده و کسل کننده باشد؟ در دنیای بیرون از زندان و انزوا چه خبر است؟ کدام مقصد کشف نشده برای ما به عنوان مسافر باقی مانده تا پرچمی به نام خودمان را بر فرازش برپا کنیم؟

یک افسر فرانسوی که در دوئل با افسری ایتالیایی پیروز شده وبه عنوان مجازات شش هفته حبس خانگی گرفته، روزنوشت هایش از دوران حبس خانگی را تبدیل به این کتاب کرده است. سفرنامه ای کوتاه، زندگینامه ای خودنوشت و اعتراف های مردی که می خواهد تهدید محکومیت را به فرصتی برای لذت بدل کند. کتاب 42 فصل کوتاه دارد. فصل اول، مقدمه ای است درمعرفی شیوه نوینی از سفر کردن که به مدد قوه خیال ممکن می شود. در فصل دوم، نویسنده همگان را دعوت می کندبه همراهی وهمسفری ودرفصل بعد، از دوئلی دفاع می کند که اگر از آن سر بازمی زد، آبرویش را به خطر می انداخت. صفحاتی شکوهمند با لحنی شاعرانه و شورانگیزکه به خواننده اطمینان می دهند امکان ندارد کتاب را تا پیش از تمام شدن به زمین بگذارد. آلن دوباتن درمقدمه ای که بر نسخه انگلیسی سفر به دور اتاقم نوشته، می گوید: لذتی که از سفر می بریم بیش از آن که وابسته به مقصد سفر باشد،بسته به توانایی ما درمشاهده وادراک اطراف مان است، چیزی که خودش آن را ذهنیت سفری نامیده؛ مادامی که با نوعی از تواضع به سمت مکان های جدید می رویم و هیچ ایده محکمی درباره این که چه چیزی واقعا قرار است در آنها برای مان جالب باشد نداریم، به ذهنیت و لذت سفری مجهز شده ایم.

نویسنده: اگزویه دومستر

مترجم: احمد پرهیزی

نشر: ماهی

سال انتشار: 1402